ปัจจุบันวิกฤตโลกร้อนได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อันส่งผลให้สภาพภูมิอากาศแปรปรวน และเกิดภัยธรรมชาติที่มีความถี่และรุนแรงขึ้นทั่วโลก อาทิ พายุทอร์นาโดที่เพิ่งถล่มมณฑลเหลียวหนิงทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ซึ่งเกิดขึ้นได้น้อยครั้งมาก หรือพายุลูกเห็บที่เกิดขึ้นในเมืองทางตะวันออกของเม็กซิโก ทั้ง ๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงฤดูร้อน ขณะที่นักวิทยาศาสตร์และนักวิจัยหลายสำนักได้ยืนยันว่า หากอุณหภูมิโลกโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้นอีกมากกว่า 1.5 ถึง 2 องศาเซลเซียส สิ่งมีชีวิตทั้งบนบกและในน้ำจะได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ จนไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เป็นปกติ และทำให้ประชาคมโลกตื่นตัวในปัญหาโลกร้อนมากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ดี เมื่อกล่าวถึงสาเหตุของวิกฤตโลกร้อน คนส่วนใหญ่มักจะนึกถึงพลาสติกและก๊าซเรือนกระจก แต่ที่จริงแล้ว ปัญหาของภาวะโลกร้อนไม่ได้เกิดขึ้นจากปัจจัยเหล่านี้แต่เพียงอย่างเดียว สะท้อนจากพลาสติกที่มีการใช้มานานกว่า 100 ปีแล้ว ซึ่งทำให้อุณหภูมิโลกสูงขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกิดขึ้นมานานหลายทศวรรษ ซึ่งเร่งให้อุณหภูมิโลกสูงขึ้นอีกระดับ แต่จนกระทั่งเมื่อโลกก้าวเข้าสู่ยุคดิจิทัล โดยเฉพาะเมื่อมีการใช้อินเทอร์เน็ตอย่างแพร่หลายทั่วโลกเพิ่มมาขึ้น กลับเป็นที่น่าสังเกตว่า อุณหภูมิเฉลี่ยของโลกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และส่งผลให้วิกฤตโลกร้อนทวีความรุนแรงขึ้นอย่างก้าวกระโดด
“การรณรงค์ของเคบีโอ เอิร์ธ เกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตและดิจิทัลดาต้าที่เป็นตัวเร่งของภาวะโลกร้อน เริ่มต้นมาจากการตั้งข้อสังเกตของประธานเคบีโอ เอิร์ธ และนำมาสู่การค้นหาคำตอบด้วยการค้นคว้า รวบรวมข้อมูลวิจัย บทความและเอกสารทางวิชาการที่ตีพิมพ์ในต่างประเทศ ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับภาวะโลกร้อน ตลอดจนข้อพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ จนได้พบข้อเท็จจริงที่น่าตกใจ และต้องตระหนักถึงผลกระทบที่มีจากการใช้อินเทอร์เน็ตและการสะสมตัวของดิจิทัลดาต้าดังกล่าว พร้อมกันนี้ คณะทำงานของเคบีโอ เอิร์ธ ได้ใช้ความรู้ความสามารถในการวิเคราะห์และพิจารณาข้อมูลและผลการศึกษาต่าง ๆ โดยใช้เวลานานกว่า 7 เดือนก่อนที่จะมีการรณรงค์ออกสู่สาธารณะ ทั้งนี้ รายละเอียดต่าง ๆ ได้รับการถ่ายทอดอยู่ในหนังสือ “มหันตภัยโลกร้อนกับความจริงที่ไม่มีใครพูดถึง” รวมทั้งผ่านงานสัมมนา “ทางออกจากวิกฤตโลกร้อนกับความจริงที่ไม่มีใครพูดถึง” ณ สโมสรทหารบก เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2562 ที่ผ่านมา ซึ่งได้รับการตอบรับในทางบวกเป็นอย่างดี จากทั้งหน่วยงานภาครัฐและเอกชน”
ไม่ว่าภาวะโลกร้อนจะทวีความรุนแรงจากการใช้อินเทอร์เน็ตเกินตัว และการสะสมตัวของดิจิทัลดาต้ามากขึ้นเพียงใดก็ตาม แต่เป็นที่แน่นอนว่า ปัจจัยทั้งสองส่งผลกระทบในทางลบต่อสภาพภูมิอากาศของโลก ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ง่ายๆ ในเบื้องต้น โดยไม่จำเป็นต้องอาศัยงานวิจัยอย่างเป็นทางการ กล่าวคือ ผู้ใช้เครื่องมือสื่อสาร โดยเฉพาะสมาร์ทโฟน ย่อมประสบพบเจอด้วยตนเองว่า การใช้เครื่องมือสื่อสารเป็นระยะเวลานานจะเกิดความร้อนมาก และด้วยจำนวนประชากรโลก 7.71 พันล้านคนในปัจจุบันที่มีและใช้เครื่องมือสื่อสารมากถึง 8.97 พันล้านเครื่องพร้อม ๆ กัน ต่างส่งคลื่นความร้อนออกมามากมายแทบจะตลอดเวลา ดังนั้น จะมีคลื่นความร้อนแผ่ออกมาสู่ชั้นบรรยากาศมากมายเพียงใด ภายใต้สภาวะที่โลกเป็นพื้นที่ปิดเพราะถูกปกคลุมไปด้วยก๊าซเรือนกระจก
คำอธิบายข้างต้นถือเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสาเหตุทั้งหมดที่สัมผัสและรับรู้ได้ “อย่างไรก็ตาม ยังไม่ได้กล่าวถึงผลกระทบจากการที่อินเทอร์เน็ตและระบบการสื่อสารใช้คลื่นไมโครเวฟเป็นพาหะในการนำดิจิทัลดาต้าเดินทางระหว่างคอมพิวเตอร์และเครื่องมือสื่อสาร ซึ่งก่อให้เกิดการเสียดสีของพลังงานในชั้นบรรยากาศโลกเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกับโมเลกุลของน้ำ ภายใต้การปกคลุมด้วยก๊าซเรือนกระจก ทำให้โลกทั้งใบเปรียบเสมือนกับเตาอบไมโครเวฟขนาดใหญ่”
นอกจากนี้ หากอธิบายในมุมของพลังงาน ภาวะโลกร้อนเป็นผลของกระแสพลังงานโลกที่แปรปรวน เมื่อมนุษย์สร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้า ไปแทรกแซงกระแสพลังงานของโลก และสร้างคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าชนิดต่างๆ เข้าไปแทรกแซงชั้นบรรยากาศของโลก หากเราพิจารณาอย่างปราศจากอคติ ลองนึกดูว่ากระแสพลังงานเหล่านี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อสนามพลังงานของโลกเลยเชียวหรือ?
ทุกสิ่งอย่างมีข้อดีและข้อเสีย เปรียบเสมือนเหรียญที่ย่อมมีสองด้าน หากประชากรโลกถูกชี้ให้เห็นไปในทางเดียวกันว่า อินเทอร์เน็ตและดิจิทัลดาต้าไม่มีผลกระทบทางลบอย่างมีนัยสำคัญ โดยขาดการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนรอบด้าน ขาดความรับผิดชอบ ไม่คิดปรับพฤติกรรมการใช้แล้ว สถานการณ์อาจซ้ำรอยเช่นเดียวกับการใช้พลาสติก ที่โลกเพิ่งมาตระหนักถึงโทษภัย
นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการคำนวณแล้วว่า ต่อให้ทั้งโลกลดการใช้พลาสติกและปริมาณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ภายใน 1-2 ปีนี้อย่างมีนัยสำคัญ อุณหภูมิของโลกก็จะยังคงไต่สูงขึ้นเรื่อย ๆ และจะเลยไปจนสูงกว่าอุณหภูมิที่เหมาะสมต่อการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ แม้ว่าจากนั้นจะค่อย ๆ ลดลงมาอยู่ในระดับที่เหมาะสมพออยู่อาศัยได้ก็ตาม ดังนั้น การแก้ไขปัญหาโลกร้อนด้วยวิธีการแบบเดิม ๆ จึงเป็นวิธีที่ไม่ได้ผล ไม่ตรงจุด และสภาพภูมิอากาศจะยังคงเลวร้ายลงต่อเนื่อง
